باز باران بود .............

وگم شدن در کوچه باغ ،وعطر اقاقی ها ،

ومن تند وبی پروا ،در غبار کوچه می دویدم ومی خواندم

سرود ،مبهم عشق را .......

....

ناگهان ،صدای بال فرشته ای مرا به خودآورد

 مثل زمزمه ی چشمه سار در بهاران،

همچون صدای طپش های قلبم اشنا بود

و ظهور سایه ی نور ،،،

ومن محو تماشا ی او،،،،،

مادرم بود ...

چادر سفید نماز  بر سر،

با سبدی دردست پر از گل سرخ

خودم را در اغوش گرمش رها کردم .

به رگ های ابی دستانش ،هزاران بوسه زدم .

نگاه روشنش ،چون خورشید بی منت

 بر روح سرگردان وجستجوگرم

تابید وتابید.

ومن سبز شدم ،از هر بهاری سبز تر ...

وپر شدم از  عشق وزیبایی ....................................عشق......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: